Nasze punkty:   Warszawa Zdziechowskiego   Warszawa Skolimowska   Wrocław Polaka

Wyniki wyszukiwania

Rama stanowi główny element roweru, do którego zamontowane są pozostałe części. Do budowania ram stosuje się aluminium, stal, tytan i włókno węglowe (karbon). Obecnie najbardziej popularne są ramy aluminiowe ze względu atrakcyjną cenę oraz stosunkowo niedużą masę. Ramy aluminiowe produkowane są wielkoseryjnie, przy wykorzystaniu często w pełni zautomatyzowanych linii produkcyjnych co pozwala na osiągnięcie bezkonkurencyjnych kosztów wytworzenie względem innych materiałów. Największa wada aluminium jako materiału w ramach rowerowych to jego podatność na tzw. „zmęczenie materiałowe”, któremu towarzyszyć może nagłe pęknięcie ramy. Takie wydarzenie może wystąpić niestety bez jakichkolwiek wstępnych objawów ostrzegawczych. Inną wadą odczuwaną szczególnie przy dłuższej jeździe jest słabe tłumienie drgań przez ten materiał. Ramy wykonane z kompozytu węglowego (potocznie nazywanego karbonem) wykazują się dużą sztywnością przy niskiej masie.  Przeciętnie rama wykonana z tego materiału może ważyć w granicach 1kg. Niestety karbon słabo radzi sobie z naprężeniem punktowym, stąd często pojawiają się zdjęcia pękniętych ram nawet po małych stłuczkach. Materiałem, z którego dawniej wykonywano wszystkie ramy a obecnie powraca do łask jest stal. Jest to materiał, który ma bardzo dobre właściwości do tłumienia drgań oraz ze wszystkich materiałów do produkcji ram posiada największą wytrzymałość zmęczeniową. Jego wadą jest większy ciężar właściwy w porównaniu do innych, ale dzięki wytrzymałości zmęczeniowej dochodzącej do 3razy wyższej niż przy aluminium 7005 temu można stosować znacznie mniejsze średnice rur do produkcji ram o takich samych parametrach technicznych. Najlepsi producenci ram stalowych (Columbus, Reynolds) stosują obecnie powszechnie technologię cieniowania rur co oznacza, że rura jest cieńsza poza najbardziej obciążonymi fragmentach łączeń. Taka rura ma mniejszą masę a rama nie traci swojej wytrzymałości. Stosuje się podwójne lub potrójne cieniowanie (double-, triple-butted)